Ezoterik/pagan Rothschild ailesinin dünyaya mesaj vermekte kullandığı etkili yayın organlarından The Economist, Gazze'de soykırım yürüten İsrail'in Hamas karşısında nasıl yenilgiye uğradığını çarpıcı ifadelerle anlattı.
Kullandığı kapak resmiyle "İsrail devletinin yok olmak üzere olduğu" mesajını veren dergi, "İsrail, askeri gücün arttığı bir anda son derece savunmasız görünüyor. Amerika daha iyi bir strateji bulmasına yardım etmeli" başlığıyla yayınladığı makalede şu ifadeleri kullanıyor:
Gazze cehenneminden çıkışa hâlâ dar bir geçit var. Geçici bir ateşkes ve rehinelerin serbest bırakılması İsrail hükümetinin değişmesiyle sonuçlanabilir; Güney Gazze'deki Hamas savaşçılarının kalıntıları kontrol altına alınabilir veya yok olabilirler; ve enkazın altından, Amerika ve Körfez'deki müttefikleri tarafından imzalanan iki devletli çözüme ilişkin görüşmeler başlayabilir.
Ancak ateşkes görüşmelerinin başarısızlıkla sonuçlanması da aynı derecede muhtemel. Bu, İsrail'i 75 yıllık varlığının en kasvetli gidişatında, sonsuz işgal, aşırı sağ siyaset ve tecritle karşı karşıya bırakabilir. Bugün pek çok İsrailli bunu inkar ediyor ama eninde sonunda siyasi bir hesaplaşma gelecek. Bu sadece Filistinlilerin kaderini değil, aynı zamanda İsrail'in önümüzdeki 75 yılda gelişip gelişmeyeceğini de belirleyecek.
Eğer İsrail'in dostuysanız bu çok rahatsız edici bir andır. Ekim ayında, teröristlerinin İsrail'in Yahudilerin güvende olduğu bir ülke olduğu fikrini tehdit eden zulümler gerçekleştirdiği Hamas'a karşı haklı bir meşru müdafaa savaşı başlattı. Bugün İsrail, Hamas kuvvetlerinin belki de yarısını yok etti. Ancak misyonu önemli açılardan başarısız oldu.
Birincisi, yardım sağlama veya dağıtma konusunda isteksizliğin önlenebilir bir insani felakete yol açtığı ve savaştan kaynaklanan sivil kaybının 20.000'in üzerinde olduğu ve giderek arttığı Gazze'de. Binyamin Netanyahu'nun aşırı sağcı hükümeti, savaş sonrası Gazze'nin Filistin Yönetimi ya da uluslararası bir güç tarafından yönetilmesi planlarını reddetti. En olası sonuç askeri işgaldir. Batı Şeria'yı da eklerseniz İsrail 4-5 milyon Filistinliyi kalıcı olarak elinde tutabilir.
İran İsrail'e kamikaze İHA saldırısı başlattı: İsrail'in radar sistemlerine siber...
SORUN ÇOK DAHA DERİNLERDE
İsrail kendi evinde de başarısız oldu. Sorunlar Netanyahu'nun vahim liderliğinden daha derinlere uzanıyor. Büyüyen yerleşimci hareketi ve ultra-Ortodoks nüfus, siyaseti sağa kaydırdı ve toplumu kutuplaştırdı. 7 Ekim'den önce yargı bağımsızlığı mücadelesinde bu açıkça görülüyordu. Savaş riski artırdı ve koalisyonun aşırı sağcı partileri savaş kabinesinden dışlanmış olsalar da kışkırtıcı söylemler kullanarak, yerleşimci şiddetini körükleyerek ve yardımları ve savaş sonrası planlamayı sabote etmeye çalışarak İsrail'in ulusal çıkarlarını tehlikeye attılar. İsrail'in güvenlik teşkilatı yetenekli ve pragmatik ama artık tam olarak sorumlu değil.
İsrail'in nihai başarısızlığı beceriksiz diplomasidir. Savaşa duyulan öfke kaçınılmazdı, özellikle de küresel güneyde, ancak İsrail buna karşı koyma konusunda kötü bir iş çıkardı. Soykırım iddialarını içeren 'hukuk' itibarını zedeliyor. Genç Amerikalılar buna ebeveynlerinden daha az sempati duyuyor. Başkan Joe Biden, Netanyahu hükümetini dizginlemeye çalıştı ama başarısız oldu. 14 Mart'ta İsrail'in Senato'daki en büyük müttefiki Chuck Schumer, Hamas'ın zulmünü kınadı ancak İsrail liderinin kaybolduğunu söyledi.
Bu, Kudüs veya Tel Aviv'de kabul görmeyecek kasvetli bir tablodur. Netanyahu, Hamas'ın son kalesi olan Refah'ı işgal etmekten bahsediyor, aşırı sağ ise Gazze'yi yeniden yerleştirme fantezileri kuruyor. Ana akım İsraillilerin çoğu da kendilerini kandırıyor. İsrail'e yönelik benzersiz tehditlerin İsrail'in acımasızlığını haklı çıkardığına ve savaşın caydırıcılığı yeniden tesis etmeye yardımcı olduğuna inanıyorlar.
Katil İsrail'den Hamas yetkililerine suikast
BİR FELAKET MANİFESTOSU
Gazze, İsraillileri öldürürseniz yıkımın sizi çağıracağını gösteriyor. Pek çok kişi barış yanlısı olmadığını düşünüyor; Filistin Yönetimi çürümüş durumda ve anketler Filistinlilerin yüzde 93'ünün Hamas'ın zulmünü bile inkar ettiğini gösteriyor. İsrailliler yurt dışında popüler olmayı tercih ederler, ancak kınama ve antisemitizm güvenlik için ödenecek küçük bir bedeldir. Amerika'ya gelince, daha önce de öfkeliydi ama ilişki kopmak üzere değil. Donald Trump geri dönerse İsrail'e bir kez daha serbest geçiş hakkı verebilir.
Bu baştan çıkarıcı hikaye bir felaket manifestosudur. Savunmayı düşünün. İsrail'in itibarının zedelenmesi Gazze'de savaşmayı zorlaştırabilir. Uzun vadeli tehdit İran'dan ve Hizbullah dahil onun vekillerinden geliyor. Bunu caydırmak, Amerika ile iki partinin de desteğine ve ideal olarak Körfez Araplarının desteğine ihtiyaç duyan bir askeri ortaklığı gerektirir. Ekonomi, teknoloji ihracatına ve küresel pazarlara erişimi olan uzmanlara bağlı. Kalıcı işgal, İsraillileri güvende kılmak yerine, aşırı sağı cesaretlendirerek ve Filistin radikalizmini besleyerek siyaseti zehirliyor.
İsrailliler bugün barış için bir ortakları olmadığı konusunda haklılar ama bu döngüyü kırmak için en iyi konumdalar.
ABD'den Ukrayna, İsrail ve Tayvan'a açık çek: 95 milyar dolarlık...
İŞTE ECONOMIST MAKALESİNİN ORİJİNAL DİLİNDE TAM HALİ
At a moment of military might, Israel looks deeply vulnerable
America should help it find a better strategy
There is still a narrow path out of the hellscape of Gaza. A temporary ceasefire and hostage release could cause a change of Israel’s government; the rump of Hamas fighters in south Gaza could be contained or fade away; and from the rubble, talks on a two-state solution could begin, underwritten by America and its Gulf allies. It is just as likely, however, that ceasefire talks will fail. That could leave Israel locked in the bleakest trajectory of its 75-year existence, featuring endless occupation, hard-right politics and isolation. Today many Israelis are in denial about this, but a political reckoning will come eventually. It will determine not only the fate of Palestinians, but also whether Israel thrives in the next 75 years.
If you are a friend of Israel this is a deeply uncomfortable moment. In October it launched a justified war of self-defence against Hamas, whose terrorists had committed atrocities that threaten the idea of Israel as a land where Jews are safe. Today Israel has destroyed perhaps half of Hamas’s forces. But in important ways its mission has failed.
First in Gaza, where its reluctance to help provide or distribute aid has led to an avoidable humanitarian catastrophe, and where the civilian toll from the war is over 20000 and growing. The hard-right government of Binyamin Netanyahu has rejected plans for post-war Gaza to be run by either the Palestinian Authority or an international force. The likeliest outcome is military reoccuption. If you add the West Bank, Israel could permanently hold sway over 4m-5m Palestinians.
Israel has also failed at home. The problems go deeper than Netanyahu's dire leadership. A growing settler movement and ultra-Orthodox population have tilted politics to the right and polarised society. Before October 7th this was visible in a struggle over judicial independence. The war has raised the stakes, and although the hard-right parties of the coalition are excluded from the war cabinet they have compromised Israel's national interest by using incendiry rhetoric, stoking settler violence and trying to sabotage aid and post-war planning. Israel's security establishment is capable and pragmatic but no longer fully in charge.
Israel's final failure is clumsy diplomacy. Fury at the war was inevitable, especially in the global south, but Israel has done a poor job of countering it. 'Lawfare' including spurious genocide allegations, is damaging its reputation. Young Americans sympathise with it less than their parents do. Presiden Joe Biden has tried to restrain Netanyahu's government by publicly embracing it, but failed. On March 14th Chuck Schumer, Israel's greatest ally in the Senate, decried Hamas's atrocities but said Israel's leader was lost.
It is bleak picture that is not always acknowledged in Jerusalem or Tel Aviv. Netanyahu talks of invading Rafah, Hamas's last redoubt, while the hard right fantasises about resettling Gaza. Many mainstream Israelis are deluding themselves, too. They believe the unique threats to Israel justify its ruthlessness and that the war has helped restore deterrence. Gaza shows that if you murder Israelis, destruction beckons. Many see no paprtner for peace -the PA is rotten and polls say %93 of Palestinians deny Hamas's atrocities even took place. Occupation is the least-bad option, they conclude. Israelis would prefer to be popular abroad, but condemnation and antisemitism are a small price to pay for security. As for America, it has been angry before. The relationship is not about to rupture. If Donald Trump returns he may once again give Israel a free pass.
This seductive story is a manifesto for disaster. Consider defence. The damage to Israel's reputation could make it harder to fight on in Gaza. The long-term threat is from Iran and its proxies, including Hizbullah. Deterring this requires a military partnership with America that needs bipartisan backing and ideally Gulf Arab support, too. The economy depends on tech exports and experts with access to global markets. And rather than making Israelis safe, permanent occupation poisons politics by emboldening the hard right and breeding Palestinian radicalism.
Israelis ara right that they have no partner for peace today, but they are best placed to break the cycle.
Israel's trajectory will intensify its ethno-nationalist politics and pose legal threats to the economy. As estrangement from the West deepens, so deterrence way weaken. Firms could be blacklisted. Bosses could move high-tech businesses abroad or, if they are reservists, be arrested there.
America must help Israel avoid that fate -and if it fails it will itself pay a heavy diplomatic price. Best would be a temporary ceasefire, opening a route to two-state talks. Without this, American policy will need resetting. Mr. Biden's early embrace has failed, but so would coercion. If America tried to force Israel out of Gaza while Hamas could still regroup, or curbed military support or withdrew its support at the UN, Israel's security could be in jeopardy.
America should therefore use other means. It should dispense more humanitarian aid unilaterally and decline to supply weapons for an invasion of Rafah, given the lack of civilian provision. It should broaden sanctions against settlers and right-wing fanatics to show Israeli voters that America underwrites their security but not extremism or permanent occupation. And it should continue to signal that it is keen to recognise Palestine as part of a two-state peace negotiation.
THE BATTLE TO COME
America, however, can do only so much. Most Israeli wars are followed by political upheaval. Removing Netanyahu will not be easy. But when the reckoning comes it will be huge. The war has shattered many illusions: that the Palestinians can be ignored; that the PA has any appetite for reform; that antisemitism is rare; that Israel can pay lip-service to two states as settlements expand; and that the hard right can be tamed. The goog news is that there are grounds for hope. Polls suggest that centrists in Israel command perhaps 50-60% of votes, institutions like the Supreme Court are still strong and better leaders exist. A struggle for Israel's future awaits The battle in Gaza is just the start.
Yorum Yaz