1821 yılında Mora'da ve yarımadanın merkezi durumundaki Tripoliçe'de 40 binden fazla Müslüman Türk'ü birkaç gün içinde katlederek eşine az rastlanır bir soykırıma imza atan Yunanlılar, o katliamın heyecanını milli marşlarında da hep canlı tuttu.
Uzun yıllar İtalya'da yaşamış ve Türklerin katledilmesi sonrası Yunanistan'a dönmüş Dionysos Solomos adlı şair tarafından yazılmış 158 kıtalık şiir, Yunanistan'ı dünyanın en uzun milli marşına sahip ülkesi yaptı.
Marşın neredeyse her kıtasında hissedilen Türk nefreti, bu şiirle büyüyen Yunan çocuklarını katliam aşığı haline getiriyor. Fenerbahçe'nin UEFA Avrupa Ligi'nde Yunan takımı Olympiakos'a 3-0 yenilmesinin ardından rakip kulüp başkanı Evangelos Marinakis'in yaptığı skandal açıklamanın altında da o şiirin yerleştirdiği nefret gizli.
YUNAN KULÜP BAŞKANI: KENDİ ŞEHRİMİZDE KAZANDIK!
"İstanbul'da, kendi şehrimizde böyle bir galibiyet elde etmek çok önemliydi" diyen Marinakis, Türk nefretine ilişkin motivasyonunu, iki asır önce Müslümanları 'dilim dilim doğrayan' katliamcı dedelerinden alıyor.
Gazze'de insani felaket derinleşecek! Katil İsrail'in yeni katliamı için tarih...
İÇİMİZDEKİ YUNAN SEVDALILARINA DUYURULUR
'Daha fazla Türk kanı!' çığlığıyla örülü Yunan milli marşındaki şu ifadeler, okuyanın kanını donduracak cinsten:
"Derin okyanus, işte böyle uğuldasın isterdim.
Ve dalgasında boğulsun, her Türk tohumu.
Neden muharebeye yavaşladı bir an?
Neden azaldı dökülen kan?
Hem palaskalar, hem kılıçlar
Etrafa saçılmış beyinlere,
Baştan başa yarılmış kafataslarına,
Kımıl kımıl oynayan iç organlarına bulanmış
Köpekler azalıyordu
Ve Allah diye bağırıyorlardı, Allah!
Fakat Hristiyanların dudakları daha doğruydu
Ateş diye bağırıyorlardı ateş!
Aslanlar gibi vuruşuyorlardı.
Hep ateş! diye bağırıyorlardı.
Ve pislikler ölüyorlardı,
Allah diye böğürerek.
Pis kanları nehir olmuş
Ovada akmakta
Masum otlar su yerine
Kan içmekte
En cesurları sarsıldı
Kör adımlarıyla
Korint'ten kovuldular.
Saklandılar ve kaçtılar.
Ölüm, meleğini gönderir,
Kıtlık ve hastalıkla dolar
İskelete benzer şekilleri,
Yürürler öyle yan yana.
Çimlerin üzerinde uzanıyor
Ve her yerde ölüyorlardı
Sefil ve umutsuzca
Bu terk edilmiş sefil artıklar.
Birkaç göz, birkaç ağız
Sana açık kalacak,
Bedenleri ağlatmak için,
Felaketin seni hasta ettiğini.
Aşağı inerler ve ışıklandırılır.
Savaşın parıltısı.
Tüfek yanar, parlar,
Kılıç parlar, kılıç keser.
Ve köpekler karanlıktaydı. "Ateş yakmaya gücü yeten onlardı.
Sayısız çıplak,
Kızlar, yaşlı adamlar, genç adamlar,
Bebekler bile memede.
Ve tahmin ettikleri dans
Yakın Yunanlılar için,
Ve göğüslerine dokun
Soğuk ellerle.
Böyle bir önsezi ve baş dönmesi,
Sen öyle düşünmüyorsun
Bir taraftan ve diğer taraftan
Sağ kalan yok.
Çaresiz ellere bak
Nasıl hayat biçerler!
Yerden düşerler
Kollar, bacaklar, kafalar
Ve saraylar ve kılıçlar
Her şeyi tüketen beyinlerle,
Ve bütün kafatasları ile
Ve lezzetli bağırsaklar.
Bir kan nehri gibi
Ve vadide akar,
Ve masum çimen içecekleri
Çiğ için kan.
Yumurtanın nemli havası,
Artık üflemiyorsun
Sahte müminlerin yıldızında
Üfleyin, Haç'a üfleyin.
Kılıcını kirleteceksin kılıcını,
Ayağın üç vuruşu,
Bir kule gibi büyürsün,
Ve dördüncüyü vuracaksın.
Alçakgönüllü bir sesle.
Gittiğin gibi konuşuyorsun.
"Ey kafirler, bu gün doğuyor,
Evet, dünyanın Kurtarıcısı."
Mermiler dört ayaklı
Çok sayıda at ve dik
Korkmuş ve telaşlı.
Ve cesetlerin üzerine basarlar.
Kim arkadaşına ulaşır
Yardım edilecekmiş gibi bir el.
Kim etini ısırır,
Sanki ölmüş gibi.
Kafalar çaresiz.
Dışarı atılan gözlerle,
Gözleri yıldızlara dikilmiş halde.
Son bir kez.
Bir de Ayasofya var,
Yedi tepelerinde,
Tüm cansız bedenler,
Kayalık ve çıplak,
İtilmek için yığılmış
Allah'ın laneti,
Ve oradan onları toplamak için
Ayın kardeşi."
