TRHaber Gazze'den bildiriyor. İnci’nin Gazze günlükleri-5

Gazze’den Türkiye’ye selam olsun!

Yalnızca sen ve ben, yorgunların kalabalığında isimlerimizin harflerinden bir alfabe oluşturuyoruz. Bu harflere birlikte söylediğimiz şarkılar eşlik ediyor ve şarkılar, bizi özlemle yolunu kaybetmiş bir şehre götürüyor. 

Bu özlem, acıyla dolu bir bölgeden başka bir bölgeye,

acıyı aşmanın mümkün olmadığı bir yere götüren ilk göç 

ve ilk adımların hüznüyle yakıyor. 

Sen, çadırımızın ilk direğinde,

bagajlarımızda taşıdığımız anlamı onarıyorsun.

İsimlerimizin harflerini savunmamız gerektiğini, yoksa dağınıklığın ve umutsuzluğun güçlerinin onları yutacağını ve bu harflerin yırtık çadırımızın duvarlarında parçalanacağını söylüyorsun. 

Oysa o zaman hikayemizin ruhları kaybolur. 

Her zaman göç fikrini sevdim ve kelebeklerin göç mevsimini sabırsızlıkla bekledim. 

Onlar güzellikleriyle bir sürü oluşturup, 

beni renklerinin şaşkınlığıyla doldururken. 

Sen gelir ve şöyle dersin: 

"Kimse mevsimini çalamaz; çünkü sen baharsın!"

Sonbaharda da göç mevsimi beni cezbetti. 

Sarı bir anlamsızlık gökyüzünü kaplar ve yeryüzü sakinlerinden arınır. 

Ta ki kuru yaprakları toplayan insanlar çıkana kadar.

Bugün, köklerini kurak bir toprağa salan, sahiplerine uyku nedir unutturan, kırılgan bedenlerini açgözlü sıcaklarla tüketen ve sivrisineklerin vızıltısıyla kanlarını içerek savaş ve göç lanetini bıraktıkları çadırların arasında, 

bütün sorular kaybolur ve birbirimize zıtlıklarla dolu olan ikiliklerimizle geliriz. 

Çadırların buluştuğu yerin ortasında yüksek sesle bana sorarsın: "Ne zaman bitecek?!"

Sabrını eleştirirken sana cevap veririm: "Kurtulacağız ve kazanacağız."

Bir sonraki günlükte buluşmak üzere…