Kıyamete hazırlık! Rus füzeleri ABD üslerine birkaç mil uzaklıkta: Tek bir kıvılcım Dünya Savaşı çıkarabilir!

Güney Kore'deki ABD askeri üsleri, Amerika'nın bölgedeki stratejik askeri varlığında kritik bir rol oynuyor. Önemli tesisler arasında, ABD'nin ABD dışındaki en büyük üssü olan Camp Humphreys ve bölgedeki ABD Hava Kuvvetleri için önemli merkezler olarak hizmet veren Osan Hava Üssü ve Kunsan Hava Üssü de var. 

Silahsızlandırılmış bölge [DMZ] ve Seul gibi stratejik merkezlerin yakınında bulunan bu üsler, özellikle Kuzey Kore'den gelebilecek potansiyel tehditlere karşı hızlı yanıt verme kabiliyetine sahip.

Sadece ABD'nin askeri operasyonlarını desteklemekle kalmıyorlar, aynı zamanda Güney Kore'ye önemli bir savunma gücü ve Doğu Asya genelinde istikrar sağlıyorlar.

ABD ile Güney Kore arasındaki ikili anlaşmaların bir parçası olan bu üsler, ortak savunma açısından hayati önem taşımasının yanı sıra, bölgedeki ABD askeri gücünü yansıtmak için stratejik bir hat görevi görüyor.

RUS FÜZELERİ ABD ÜSSÜNE YAKLAŞTI

Kuzey ve Güney Kore arasındaki gerginlik Kore Yarımadası'nın güvenlik dinamiklerini şekillendirmeye devam ederken, Pyongyang'ın, özellikle Güney Kore'nin askeri üstünlüğü ve önemli Amerikan askeri varlığı göz önüne alındığında, savunma kabiliyetlerini güçlendirmek için hesaplı bir hamle yaptığı anlaşılıyor.

Kuzey Kore'nin dengeyi sağlamak amacıyla Rusya ile gelişmiş hava savunma sistemleri almak için anlaşma yaptığı ve bunun ülkenin savunma stratejisinde önemli bir değişikliğe işaret ettiği öngörülüyor.

Güney Koreli yetkililere göre bu transfer, Moskova ile Pyongyang arasında büyüyen askeri ortaklığın bir parçası. Kuzey Kore, askeri teknoloji karşılığında Rusya'nın Ukrayna'da devam eden savaşına destek teklif ediyor.

Son raporlar, Rusya'nın Kuzey Kore'ye karadan havaya füzeler ve belirtilmeyen diğer hava savunma ekipmanları sağladığını ve bunların muhtemelen Kuzey Kore'nin başkenti Pyongyang'ın savunmasını güçlendireceğini gösteriyor.

Hava savunma sistemlerinin tam türü henüz belirsizliğini korurken, uzmanlar Rusya'nın gelişmiş yüzeyden havaya füze sistemi olan S-400'ün sağlanan silahlar arasında olabileceğini tahmin ediyor. Uzun menzilli yetenekleri ve sofistike radar sistemleriyle bilinen S-400, dünyadaki en zorlu hava savunma sistemlerinden biri olarak kabul ediliyor.

Sistem, Ukrayna savaşı da dahil olmak üzere Rusya'nın kendi askeri operasyonlarında önemli bir oyuncu oldu ve Çin, Hindistan ve Türkiye gibi ülkelere ihraç edildi.

KUZEY'İN KALBİ S-400'E EMANET

Kuzey Kore açısından bu tür yüksek teknolojili sistemlerin edinilmesi, hava savunmasını önemli ölçüde iyileştirecektir; özellikle de Pyongyang'ın şu anda daha eski ve daha az etkili karadan havaya füzelere ve uçaksavar toplarına güvendiği göz önüne alındığında.

S-400, rejimin kalbini korumada, hem dış hem de iç tehditlere karşı caydırıcılık kabiliyetlerini güçlendirmede kritik bir varlık olabilir.

Kuzey Kore kendi hava savunma sistemlerini geliştirmek için çaba harcarken, Rusya ile yapılan bu anlaşma iki ülke arasındaki askeri işbirliğinin derinleştiğinin sinyalini verirken, Kore Yarımadası'nda devam eden silahlanma yarışında yeni bir sayfa açıyor.

Kuzey Kore'nin hava savunma sistemleri, modern muadillerine kıyasla nispeten eski olmakla birlikte, rejimin askeri stratejisinin önemli bir bileşenidir.

Kuzey Kore, yıllar içinde hem yerli hem de ithal teknolojiler olmak üzere çok çeşitli hava savunma sistemleri geliştirdi, ancak bu sistemlerin çoğu teknoloji, menzil ve etkinlik açısından önemli kısıtlamalardan muzdariptir.

Bu sistemlerin daha yakından incelenmesi, her ikisinin de güçlü ve zayıf yönlerini ortaya koyuyor ve bu da Kuzey Kore'nin savunma duruşunu şekillendirmeye devam ediyor.

HAVA SAVUNMA FÜZESİ KN-06

Kuzey Kore'nin hava savunma yeteneklerinin temel bileşenlerinden biri, yerli bir yüzeyden havaya füze sistemi olan KN-06'dır. İlk olarak 2010'da ortaya çıkan KN-06, Kuzey Kore'nin orta menzilli bir hava savunma sistemi geliştirme girişimi olarak yaygın olarak kabul edilmektedir.

Kuzey Kore'nin özel gereksinimlerine uyacak şekilde bazı değişiklikler yapılmış, Rus S-300 teknolojisine dayandığı düşünülüyor. KN-06'nın yaklaşık 150 kilometre [93 mil] menzile sahip olduğuna inanılıyor, bu da onu orta irtifalarda uçakları engellemek için makul bir seçenek haline getiriyor.

Ancak radar ve güdüm sistemlerinin, S-400 veya ABD yapımı Patriot füzeleri gibi çağdaş sistemlere kıyasla daha az gelişmiş olduğu düşünülüyor.

KN-06, aynı anda birden fazla hedefi takip edip vurabilen bir radar sistemiyle donatılmış; ancak radar yetenekleri eski teknolojiyle sınırlı; bu da modern, gizli uçaklarla veya gelişmiş elektronik harp taktikleriyle başa çıkmakta zorlanabileceği anlamına geliyor.

KN-06'nın yanı sıra, Kuzey Kore çeşitli eski Sovyet dönemi SA-2 Guideline ve SA-3 Goa yüzeyden havaya füzelerine güvenmeye devam ediyor. 1960'lara ve 1970'lere dayanan bu sistemler, Kuzey Kore'nin alt kademe hava savunmasının omurgasını oluşturuyor. Bu füzeler kendi zamanlarında etkili olsalar da, artık hassas güdümlü mühimmatlar [PGM'ler] ve gizli uçaklar gibi modern hava tehditleri tarafından ciddi şekilde geride bırakılıyorlar.

Örneğin SA-2'nin menzili yaklaşık 45 mil [72 kilometre] olup yarı aktif radar güdümlemesiyle yönlendirilir, bu da aynı anda birden fazla, hızlı hareket eden hedefe müdahale etme yeteneğini sınırlar. Daha kısa menzile ve daha az gelişmiş radar güdümüne sahip SA-3'ün operasyonel etkinliği daha da sınırlıdır.

SOYVET MİRASI 4K11'İN KORE İÇİN ÖNEMİ

Bu sistemler modern seyir füzeleri, balistik füzeler veya gizli uçaklarla mücadele etme kabiliyetinden yoksundur ve bu da onları çok çeşitli modern tehditlere karşı savunmasız hale getirir.

Bu eski sistemlere ek olarak, Kuzey Kore, öncelikli olarak alçaktan uçan uçakları hedeflemek için tasarlanmış ZSU-23-4 Shilka ve Type 80 gibi uçaksavar topçuları konuşlandırdı. ZSU-23-4, 2 kilometreye kadar menzillerde uçaklara saldırabilen, Sovyet tasarımı, radar güdümlü, kendinden tahrikli bir silah sistemidir.

Yavaş hareket eden veya alçak irtifa hedeflerine karşı etkili olsa da, bu sistem modern hava tehditlerine, özellikle hızlı hareket eden jetlere veya gelişmiş insansız hava araçlarına karşı koymak için gereken hassasiyetten yoksundur. Yurt içinde üretilen bir sistem olan Type 80, eski Sovyet tasarımlarının değiştirilmiş bir versiyonu gibi görünse de, performansına ilişkin ayrıntılar hala yetersizdir.

Bu silahlar belirli bir alan savunması sağlayabilse de, sınırlı menzilleri ve modern uçaklara karşı etkili olmaları, onları birincil savunma hattı olarak daha az güvenilir kılıyor.

Başka bir Sovyet mirası olan 4K11 füze sistemi, Kuzey Kore'nin kıyı savunmasının bir parçasıdır ancak hava savunmasında da kullanılmak üzere uyarlanmıştır. Bu seyir füzelerinin uçakları hedeflemesi amaçlanmıştır ancak entegre hava savunma ağındaki rolleri, çağdaş sistemlere kıyasla nispeten kısa menzilleri ve daha yavaş hızları nedeniyle sınırlıdır.

Benzer şekilde, Kuzey Kore'nin Sovyet dönemi sistemi olan 9K33 Osa gibi mobil SAM sistemlerini kullanması, konuşlandırmada bir miktar esneklik sunar ancak yine de güncel olmayan teknoloji tarafından kısıtlanır. Bu mobil sistemlerin menzili sınırlıdır [yaklaşık 15-20 kilometre] ve gizli uçaklar veya gelişmiş seyir füzeleri gibi modern hava tehditlerine karşı koymak için gereken hassasiyet ve hızdan yoksundur.

Sensörler ve radarlar açısından Kuzey Kore, bazı yerli tasarımlarla birlikte eski Sovyet ve Çin sistemlerinin bir kombinasyonunu kullanıyor. SA-2 ve diğer füze sistemleriyle kullanılan SNR-75 “Fan Song” radarı, hedef izleme ve füze rehberliği sağlıyor ancak modern radar sistemlerinin gelişmiş özelliklerinden yoksun.

Bu radar parazitlenmeye karşı hassastır ve daha gelişmiş elektronik harp teknikleriyle tespit edilmesi ve etkisiz hale getirilmesi nispeten kolaydır. Ayrıca, Kuzey Kore'nin orta menzillerde tespit yetenekleri sunan bir tür 2D radar olan P-18 radar sistemlerini kullandığı bilinmektedir.

Ancak bu sistemler, yeni radarların sahip olduğu hassasiyet ve çoklu hedef izleme özelliklerinden yoksundur ve bu da onların gizli uçaklara veya yüksek hızlı füzelere karşı koyma kabiliyetlerini önemli ölçüde sınırlar.

SADECE DİPLOMATİK BİR JEST DEĞİL

Daha yeni sistemler geliştirme çabalarına rağmen, Kuzey Kore'nin hava savunma ağı çeşitli platformlarının entegrasyonu ve koordinasyonuyla mücadele ediyor. Sistemler genellikle izole edilmiş durumda ve radarlar, komuta merkezleri ve füze platformları arasında sınırlı bir bağlantı var.

Bu parçalanma, Kuzey Kore'nin modern hava tehditlerine etkili bir şekilde karşı koyabilen tam entegre bir hava savunma kalkanı oluşturmasını engelliyor. Ülkenin, birden fazla hedefi etkili bir şekilde izleyemeyen radar sistemleri de dahil olmak üzere eski teknolojiye olan bağımlılığı, hava savunma ağının etkinliğini daha da azaltıyor.

Kuzey Kore, KN-06 dahil olmak üzere kendi hava savunma sistemlerini geliştirmede ilerleme kaydetmiş olsa da, teknoloji ve yetenek açısından diğer ülkelerin çok gerisinde kalmaya devam ediyor. Radar hassasiyeti, füze güdümü ve sistem entegrasyonundaki sınırlamalar, Kuzey Kore'yi çok çeşitli modern hava tehditlerine karşı savunmasız bırakıyor.

Bu nedenle ülke, savunma yeteneklerini modernize etmek ve geliştirmek için Rusya'dan potansiyel satın alımlar da dahil olmak üzere gelişmiş yabancı sistemler aramaya devam ediyor. Ancak zorluk devam ediyor: Kuzey Kore, komşuları ve rakipleri tarafından konuşlandırılan hava savunma sistemleriyle eşleşmek için önemli teknolojik boşlukları aşmalı.

O zamana kadar hava savunması, hızla gelişen modern hava savaşının doğasına ayak uydurmakta zorlanan, eski ve daha az yetenekli sistemlerden oluşan bir karmaşaya güvenmeye devam edecek.

Kuzey Kore'ye hava savunma sistemleri gönderilmesi, Rusya'nın askeri varlıklarını kullanarak güç dengesini müttefikleri ve Batılı rakipleri lehine nasıl değiştirdiğinin en güzel örneğidir.

Bu transfer sadece diplomatik bir jest değildi; Rusya'nın ABD çıkarlarına doğrudan karşı çıkan ülkeleri silahlandırmaya istekli olduğunu ve askeri desteği daha geniş jeopolitik hesaplamalarda kaldıraç olarak kullanmaya hazır olduğunu gösteren somut bir eylemdi.

Kuzey Kore'ye bu kadar gelişmiş silahlar sağlama kararı, Rusya'nın stratejik öncelikleri hakkında çok şey anlatıyor ve statükoyu bozmaktan ve somut askeri taahhütlerle ABD nüfuzuna meydan okumaktan korkmadığını gösteriyor.

Bu bağlamda, Medvedev'in nükleer uyarısı hafife alınamaz. Özetlemek gerekirse, Rusya, Ukrayna Batı'dan aynısını alırsa ABD'nin rakiplerine nükleer teknolojiler ve silahlar sağlama sözü verdi. Rusya'nın Kuzey Kore gibi ülkelere önemli askeri donanım sağlama geçmişi, boş tehditlerde bulunmadığını göstermektedir.

Kremlin, bir haydut devlete son teknoloji hava savunma sistemleri tedarik etme konusunda hiçbir çekince duymuyorsa, koşullar onları buna zorlarsa ABD'nin hasımlarına nükleer silah veya teknoloji tedarik etme sözünü yerine getirmesi de gayet olasıdır.

Kuzey Kore'ye modern silahların ulaştırılması, Rusya'nın gerginliği tırmandırmaya ve tehditlerini uygulamaya hazır olduğunun açık bir göstergesi olup, Medvedev'in açıklamaları boş bir uyarı değil, ciddi bir uyarıdır.