Gerçek boykot böyle olur: Bir Ruandalı Forum İstanbul'da bakın ne yaptı?

Fransız vahşetinin Afrikalılar için ne anlama geldiği Ruandalı bir kadının anlatımıyla yeniden gözler önüne serildi. Kara Kıta'daki toplumları önce kabilelere ayıran, sonrasında grupları profesyonel biçimde kışkırtan ve her iki tarafa da silah dağıtarak vahşete zemin hazırlayan emperyalist ülkeler şimdi Afrika halklarının midesini bulandırıyor. Zira bu taktikle şimdiye dek milyonlarca kişi feci biçimde hayatını kaybetti. 

Fransızların bir numaralı müsebbibi olduğu Ruanda soykırımı bu olaylardan biri. 1994 yılında sadece 100 gün içerisinde 800 bin insanın öldürülmesiyle sonuçlanan katliam dalgası, Fransa destekli radikal Hutuların, ılımlı Hutuları ve karşıt grup Tutsi'leri katletmesi sonucu meydana gelmişti. Ruanda ordusunda Fransa destekli albay Theoneste Bagosora, soykırımın mimarı olarak kabul ediliyor. 

Ruanda halkı eşine az rastlanır katliamı aradan onlarca yıl geçse de unutmuyor. Twitter'da Ahmet A. adlı bir kullanıcı, Türkiye'ye gelen Ruandalı 'François' adlı kadının Fransız mallarına yönelik boykotunu çarpıcı ifadelerle anlattı. "Size gerçek bir 'Fransız mallarına boykot' hadisesi anlatayım, tüyleriniz ürperir" diye başlayan mesajında Ahmet A. şunları yazdı:

'ADIMDAN BİLE TİKSİNİYORUM'

Birkaç yıl önce Afrikalı (Ruanda-Uganda) bir grupla çalışmıştık, yöneticileri 15 gün kadar burada kaldılar ve işleri bitince ayrıldılar. Gruptan Ruandalı 50 yaşlarında bir bayan İstanbul'da kaldı.

Kalan işlerini halletti ve alışveriş yapacağını, beyaz eşya ve oğulları için kıyafet alacağını söyledi, beraber çıkalım dedim. 

Önceden 3 yıl kadar İstanbul'da yaşamış bayanı Forum İstanbul'a götürdüm. Alacağı beyaz eşyaları Ruanda'ya konteynerle, elbiseleri ise yanında götürecekti. 

Siemens ve Bosch mağazalarına girmedi, 'Avrupa malı istemiyorum' dedi, baştan anlamadım. Arçelik'e gittik ve bayağı bir şeyler aldı. Pierre Cardin ve Cacharel'e girmedi, 'Türk malı istiyorum' diye Altınyıldız ve Sarar'dan yüklü bir alışveriş yaptı, çıktık.

İşimiz bitince kahve içmek için oturduk, 'Neden Avrupa malı istemiyorsun?' diye sorunca anlatmaya başladı.

"Avrupa'dan ve Avrupalılardan nefret ediyorum, ülkemde 1,5 milyon insanı öldürdüler, ailemden 8 kişi -erkek kardeşim ve yeğenlerim dahil- çıkardıkları savaşta öldü."

3 yıla yakın Belçika'da mülteci olarak kalmış, bu katliamları yapan Avrupalıların kendilerine hayvan gibi davrandığını anlattı. 5 yıldızlı otel şefi olan kocasıyla evlenip Türkiye'ye geldiğimde 'insan yerine konduğumu farkettim' dedi.

Avrupalılar bunları kabilelere ayırıp silahlandırmış. Belçika ve Fransızlar demir sopalar dağıtıp birbirlerine saldırtmış (kalaşnikof pahalı geldi herhalde).

Erkek kardeşinin kafasını sopalarla parçalandığını görmüş afrikalı madam Françoise. İçtiğim kahve boğazıma takıldı. 

Bizim her yönden Avrupalılardan kat be kat üstün insanlar olduğumuzu, 90'larda yaşadığı Türkiye ile bugünkü arasında inanılmaz farklar gördüğünü vs anlattı. Anlattıkları arasında inanılmaz detaylar var, savaşın nasıl başladığı, kabilelerin nasıl ayrıştırıldığı vs...

O günden sonra Ruanda katliamlarını biraz araştırayım dedim, olayların nedenini anlatan tek kaynak bulamadım. Bizim boykot light olacak herhalde, birkaç gün Carrefour yerine Migros'a gidecek, Lacoste yerine Gant alacağız. Ama bu kadının ayakları mağazalardan içeri girmiyordu. 

Fransa/Paris denince bazı yalakaların aklına 'Edith Piaf şarkıları, Audrey Tautou filmleri, şirin cafelerde Croissant ile kahve içmek, romantik Seine turları' filan gelir. Benim aklıma bu Afrikalı arkadaşım ve anlattıkları geliyor. Françoise 'adımdan bile tiksiniyorum' demişti.